Μπορείς να τα φας ποικιλοτρόπως. Με σάλτσες περίτεχνες, απλά με λίγο τυράκι, μέσα σε σαλάτα, με πολύ βούτυρο. Τα μακαρόνια, είναι του φοιτητή, του εργένη, της μαμάς, της γιαγιάς, του μωρού. Τα μακαρόνια είναι για όλους. Ας μάθουμε λίγα πράγματα για αυτά …

Η πρώτη σχετική με τα ζυμαρικά αναφορά δεν εντοπίζεται στην Ιταλία, αλλά στην... Ελλάδα. Γύρω στο 1000 π.Χ. η λέξη «λάγανον» υπήρχε για να περιγράφει μια φαρδιά, πατικωμένη ζύμη, φτιαγμένη από νερό και αλεύρι, η οποία κοβόταν σε μακριές λωρίδες. Σου θυμίζει τα λαζάνια;

Η πρώτη ολοκληρωμένη συνταγή για μακαρόνια καταγράφτηκε στα μέσα του 15ου αιώνα και ανήκει στον μάγειρα Martino da Como. Αργότερα, ο Bartolomeo Sacchi στις οδηγίες του για παρασκευή των ζυμαρικών γράφει ότι ο χρόνος βρασμού αντιστοιχεί σε τρία Πάτερ Ημών.

Μέχρι τον 19ο αιώνα τα μακαρόνια ανακατεύονταν κυρίως με πιπέρι και τυρί και τρώγονταν με τα δάχτυλα. Οι πρώτες σάλτσες ντομάτας για ζυμαρικά έκαναν την εμφάνισή τους μετά το 1800.

Η τρύπα που υπάρχει στη μέση ακριβώς της κουτάλας (ή πιρούνας) για τα μακαρόνια δεν είναι για να φεύγει το νερό αλλά για να μετράς τις μερίδες του σπαγγέτι! Τα ωμά μακαρόνια που καταφέρνουν να περάσουν στην τρύπα αντιστοιχούν σε μία μερίδα.

Ένα κλασικό ιταλικό γεύμα ξεκινάει με ένα antipasto (ορεκτικό), συνεχίζει με ένα πιάτο ζυμαρικών (πρώτο πιάτο), ακολουθείται από κρέας ή ψάρι (δεύτερο πιάτο) και ολοκληρώνεται απαραιτήτως με γλυκό. Εννοείται ότι συνοδεύεται με κρασί. 

Πηγή Athens Voice